Koekjes bakken

Ik vind het erg bijzonder dat ik mijn creativiteit ten aanzien van naald en draad kan delen met mijn kinderen door kleding of andere dingen voor ze te maken. Het feit dat mijn dochter van acht ook wel eens achter de naaimachine kruipt of een haaknaald pakt maakt het alleen nog maar meer bijzonder voor mij. Ikzelf heb het ook op die manier geleerd: van mijn moeder en ik koester de momenten dat we samen zaten te 'prutsen' nog steeds. Ze heeft me technieken geleerd die niet zo vanzelfsprekend meer zijn voor mijn generatie, iets wat niemand me ooit meer zal afnemen. Als ik nu mijn meisje zie 'prutsen' is het net alsof de klok dertig jaar terug gaat in de tijd. Een bijzondere en warme herinnering aan mijn moeder die helaas twee jaar geleden overleden is.

Maar dit is wat het voor mij betekent. Mijn dochter ziet er nog niet zo de waarde van in, net als ik dat destijds niet deed. De laatste weken kreeg ik met regelmaat te horen dat het toch wel jammer is dat ik geen ' koekjesbakmoeder' ben. Natuurlijk heb ik haar gewezen op al die andere dingen die ik wel doe maar nee, die 'koekjesbakmoeder' miste ze toch wel heel erg. Vandaag ben ik overstag gegaan en hebben we koekjes gebakken. En nee, ik heb er geen nieuwe hobby bij, al dat geklieder in de keuken is niks voor mij. Maar de kinderen hebben zich prima vermaakt, zijn blij met de mierzoete koekjes en ik heb weer aan mijn reputatie gewerkt!